22 juni 2009 heeft VWF een bijeenkomst over het thema I&R paarden georganiseerd. Als sprekers waren aanwezig de heer Jan Klaver van Produktschap Vee Vlees en Eieren, de heer Frits Sluyter van de Sectorraad Paarden en mevrouw Rita Koogje van het Nederlandse RijPaarden en Pony Stamboek.

De heer Klaver lichtte toe dat het PVVE werkt in opdracht van het Ministerie van Landbouw en Visserij. Ze werken via de website en folders aan voorlichting, onderhouden contact met stamboeken en KNHS en hebben inspraak bij wijzigingen in Europees verband.

In het paardenpaspoort dient de veearts de medische gegevens in te vullen als bepaalde middelen gebruikt zijn. De paarden mogen voorlopig niet voor de slacht bestemd zijn na het gebruik van diverse medicijnen.

Gesteld wordt dat de registratie van de paarden in Nederland ongeorganiseerd is. Paarden hebben wel een paspoort, maar als de paarden overlijden, of verkocht worden is men niet verplicht dit door te geven aan de stamboeken/c.q. betreffende instanties.

Wijzigingen per 1 juli 2009:
· De paardenhouder is verantwoordelijk (waar het paard zich op dat moment bevind).
· Er wordt geen ontheffing meer verleend (van chippen) voor gewetensbezwaarden.
· Veulens moeten binnen 6 maanden na de geboorte gechipped zijn.
· Geen smartcard.
· Geen uitzondering voor jonge slachtpaarden.
· Import 3e landen ook registratie in Nederlandse database.

Een paard moet altijd gechipt zijn, ook al komt hij niet op de openbare weg.

Identificatie van een paard bestaat uit:
· Een paspoort.
· Door een erkend stamboek of de KNHS.
· Eén levensnummer voor één paard voor alle doelen
· Een transponder (de chip)
· Transponder in te brengen door een dierenarts of consulent.
· Registratie in het paspoort.

De heer Sluyter, secretaris van de Sectorraad, heeft bij de FEI gewerkt in Zwitserland als hoofd veterinaire zaken, waar veel werd gedaan aan research m.b.t. doping.
Momenteel werkt hij bij LTO in Tilburg en is uitgeleend aan de Sectorraad Paarden.
De Sectorraad onderhandelt tussen ministerie en praktijk (Noot : de Minister vna LNV heeft aangegeven alleen nog maar met de Sectorraad te willen communiceren). Ze dienen ook als aanspreekpunt voor ongeorganiseerde paardenhouders.

De sectorraad doet o.a.:
Plan van aanpak Welzijn (o.a. m.b.t. couperen van staarten, prikkeldraad, hoefsmeden en stalklimaat).
Als uitvloeisel hiervan komt voort een plan van aanpak gezondheid (om ziekten die ontstaan door insecten als bv de Afrikaanse paardenpest, Westnijlvirus e.a., bijtijds een plan van aanpak voor te hebben als een ziekte zich hier manifesteert.
Daarom is het van belang dat er een registratiesysteem is waar ieder paard zich bevind zodat er indien nodig maatregelen kunnen worden getroffen. Er bestaat een werkgroep monitoring, het moet technisch haalbaar zijn alle paarden te registreren.

Rita Koogje is werkzaam op het NRPS stamboek kantoor. Als Stamboek secretaris heeft ze in de praktijk te maken met de uitgifte van paspoorten en de problemen die met paspoorten te maken hebben. Als 3de in rij van de presentaties sloot ze zich aan bij de vorige sprekers wat I&R inhoudt. Een geconstateerd probleem, volgens haar, is dat er kosten verbonden zijn aan overschrijven van paarden, wat mensen tegenhoudt om hun paard (zonder eigenbelang) te registreren.

Er was een levendige discussie waarbij een reeks van problemen en mogelijke oplossingen de revue passeerden.
Eén van de problemen is dat het papier en het paspoort aan de uitgevende instanties toebehoren. Juridisch moet een eigenaar echter wel het paspoort bij zich hebben als hij met een paard op stap gaat. Bij verlies van het paspoort, is de eigenaar echter wel de dupe en is niet zomaar een duplicaat te verkrijgen. Aangifte van verlies bij de politie kan worden geeist.

Voorstel binnen de bijeenkomst: Geef een smartcard uit tezamen met een klein boekje waarin net als in het paspoort alle influenza entingen zijn opgenomen. Hiermee zou het equivalent zijn voor het paspoort voor de verplichtingen onderweg en op het concours voor het merendeel van de wedstrijddeelnemers. Deze smartcard zou eenvoudig moeten zijn uitgevoerd (geen database met interactieve bestanden). Dus niet complex, want anders zal het, net zoals bij de FEI nooit tot een concreet resultaat leiden (men wilde teveel en te complex wat op die manier niet uitvoerbaar bleek).
Mocht je onverhoopt je smartcard kwijtraken dan kan, doordat je over het paspoort met alle bescheiden beschikt (een soort kenteken nr. 3) , een versie 2 van de smartcard worden uitgegeven. Op internet is dan via een database zichtbaar dat alleen versie 2 van de smartcard voor het specifieke paard geldig is. Een smartcard is niet verplicht, maar bedoeld als een verlichting voor al die mensen die met hun paarden op stap gaan.

Met de stelling dat degene waar het paard zich bevindt verantwoordelijk is voor het paard, zadelt de overheid een hoop pensionhouders, opfokbedrijven en inseminatiestations met een groot probleem en behoorlijke verantwoordelijkheid op. Als het paspoort kwijtraakt is het lijden in last. Een extra complicatie geldt voor de eigenaren die veel met hun paarden onderweg zijn (vaak voor dag en dauw vertrekken) terwijl hun paarden elders zijn ondergebracht. (Ook hier zou de smartcard een oplossing betekenen. De eigenaar de smartcard en de locatie het paspoort. Ook de sectorraad heeft dit probleem geagendeerd om te onderzoeken op welke manier dit probleem opgelost kan worden.

De verkoper van een paard doet er verstandig aan om bij verkoop een overdrachtsverklaring door beide partijen te laten ondertekenen. Mocht een volgende eigenaar het paard niet meteen op zijn eigen naam zetten, dan ben je als verkoper toch ingedekt, mocht het paard bijvoorbeeld onder een auto lopen. Het PVVE werd opgeroepen om op haar website een standaard overdrachtsverklaring op haar website op te nemen. Zodoende kan iedereen dit standaard document downloaden en bij verkoop hanteren.

Tijdens de discussie werd er op gewezen dat de kosten overal alleen maar opstapelen voor de paardenhouders. Het is daarom verstandig om in alle gevallen er zorg voor te dragen dat er zo min mogelijk kosten voor I&R worden opgelegd.

Duidelijk is in ieder geval dat de laatste woorden over I&R nog niet zijn gezegd. Het is te hopen dat de aangedragen oplossingen voor zover mogelijk meteen worden doorgevoerd en verder serieus worden onderzocht op de mogelijkheden van invoer.